ΚΑΒΓΑΔΕΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΑΔΕΡΦΙΑ

Όλα είναι ήρεμα μέσα στο σπίτι, ενώ τίποτα δεν προμηνύει την καταιγίδα που έρχεται, ώσπου ξαφνικά: «Μαμάααααα!!!!», η κραυγή της Ελενίτσας αντιλαλεί σε κάθε χιλιοστό του δωματίου! «Ο Γιώργος δε μου δίνει την κούκλα μου!!!», ωρύεται και το πρόσωπό της είναι κατακόκκινο από θυμό. Ο Γιώργος, ξεπροβάλει κλαμένος και κοιτάζει με τα μεγάλα μάτια του που γυαλίζουν μια τη μαμά, μια την Ελενίτσα: «Εκείνη ξεκίνησε πρώτη. Ήρθε στο δωμάτιό μου και άρχισε να πειράζει τα παιχνίδια μου!!!»  

Όσοι έχετε μικρά παιδιά, μια τέτοια σκηνή θα πρέπει να φαντάζει μάλλον οικεία. Όλα τα αδέρφια μαλώνουν. Άλλα περισσότερο, άλλα λιγότερο. Γιατί, όμως, συμβαίνει αυτό;

1.Διαμόρφωση της ατομικής ταυτότητας. Καθώς το παιδί μεγαλώνει, προσπαθεί να ορίσει τον εαυτό του και να διαφοροποιηθεί από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, με αποτέλεσμα συχνά να οδηγείται σε συγκρούσεις
 
2.Δυσλειτουργία στη σχέση μεταξύ γονέα – παιδιού. Όταν το παιδί νιώθει πως ο γονιός δεν ασχολείται όσο θα ήθελε μαζί του ή πως δείχνει μεγαλύτερη προσοχή στο αδερφάκι του, χρησιμοποιεί τις αδελφικές συγκρούσεις προκειμένου να τραβήξει την προσοχή και να διεκδικήσει την αγάπη του πατέρα ή της μητέρας του
 
3.Αίσθημα αδικίας. Υπάρχει μια τάση, από την πλευρά του γονέα, να δικαιολογεί περισσότερο τα «παραπτώματα» του μικρότερου παιδιού της οικογένειας, καθώς είτε το θεωρεί πιο αδύναμο, είτε περιμένει πως το μεγαλύτερο παιδί θα πρέπει να φερθεί με κατανόηση και ωριμότητα. Αυτό αποτελεί μεγάλη παγίδα, καθώς το παιδί δεν παύει να είναι παιδί, ακόμα κι αν στα μάτια μας μοιάζει πια μεγάλο. Οι διακρίσεις, λοιπόν, που συνειδητά ή ασυνείδητα κάνουν οι γονείς, είναι δυνατόν να πυροδοτήσουν έντονους καβγάδες ανάμεσα στα αδέρφια
 
4.Η ηλικία και το φύλο. Φαίνεται πως οι αδελφικοί καβγάδες είναι συχνότεροι σε παιδιά είτε με μικρή διαφορά ηλικίας, είτε του ιδίου φύλου. Αυτό συμβαίνει γιατί στην περίπτωση αυτή τα παιδιά έχουν πάνω – κάτω κοινές ανάγκες με αποτέλεσμα δύσκολα να υποχωρούν σε αυτό που επιθυμούν
 
5.Διεκδίκηση προσωπικού χώρου. Συνήθως, η παραβίαση του προσωπικού χώρου, αποτελεί αιτία συγκρούσεων ανάμεσα σε αδέρφια με μεγάλη διαφορά ηλικίας (π.χ. προσχολική ηλικία – εφηβεία)
 
6.Ο τρόπος λειτουργίας της οικογένειας. Όταν οι διαφορές μέσα στην οικογένεια λύνονται μέσω της συζήτησης και όχι της σωματικής τιμωρίας, παρατηρούνται λιγότερες συγκρούσεις ανάμεσα στα αδέρφια
 
7.Ζήλια λόγω του ερχομού του δεύτερου παιδιού στην οικογένεια. Το πρωτότοκο παιδί, στην περίπτωση που δεν έχει προετοιμαστεί επαρκώς για τον ερχομό του νέου μέλους της οικογένειας, νιώθει πως «εκθρονίζεται» και πως χάνει την προσοχή από πάνω του. Έτσι, είναι πιθανό να αντιδράσει επιθετικά προς το αδερφάκι του, διεκδικώντας τη θέση του μέσα στην οικογένεια

Τι μπορείτε να κάνετε:

• Προσπαθήστε να μην πάρετε τον ρόλο του «διαιτητή». Όσο κι αν σας φαίνεται παράξενο, δεν είστε εσείς αυτοί που πρέπει να κρίνετε ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο. Αφήστε τα παιδιά σας να βρουν μόνα τους τη λύση και παρέμβετε μόνο στην περίπτωση που κινδυνεύει η σωματική τους ακεραιότητα
• Φροντίστε να μην αδικείτε κάποιο από τα παιδιά σας. Δώστε τους να καταλάβουν πως το ενδιαφέρον, η φροντίδα και η αγάπη σας δεν διαφοροποιούνται από παιδί σε παιδί
• Συζητήστε με το παιδί σας για τα συναισθήματά του. Ο θυμός, η ανυπομονησία, η στεναχώρια είναι συναισθήματα που το παιδί είναι καλό να μάθει να τα αναγνωρίζει και να τα διαχειρίζεται μέσω του διαλόγου και όχι των συγκρούσεων
• Μην επεμβαίνετε αμέσως μόλις αρχίζει η σύγκρουση. Δώστε στα παιδιά σας την ευκαιρία να εκφράσουν την άποψή τους και να διαχειριστούν μόνα τους την κατάσταση. Εάν ο καβγάς συνεχίζεται για πολλή ώρα, προειδοποιείστε τα πως εάν τελικά χρειαστεί να παρέμβετε, οι συνέπειες θα είναι οι ίδιες και για τα δύο παιδιά
• Μην προσπαθήσετε να συζητήσετε μαζί τους κατά τη διάρκεια του καβγά. Όταν υπάρχει ένταση και θυμός είναι αδύνατον να ακούσουν αυτά που τους λέτε. Αργότερα, όταν θα είναι πιο δεκτικά, διερευνήστε το αίτιο της σύγκρουσης και καθοδηγήστε τα σε πιο λειτουργικούς τρόπους αντιμετώπισης των διαφωνιών τους
• Μείνετε σταθεροί στην επιβολή της όποιας συνέπειας έχετε ορίσει. Είναι σημαντικό τα παιδιά σας να καταλάβουν πως εννοείτε αυτά που λέτε

Να θυμάστε πως οι καβγάδες ανάμεσα στα αδέρφια δεν έχουν μόνο αρνητικές συνέπειες, καθώς τα βοηθούν στη διαμόρφωση του χαρακτήρα τους, αλλά και στο πώς να διαχειριστούν στο μέλλον προβλήματα που μπορεί να προκύψουν στις σχέσεις τους με τους άλλους. Με κάθε ευκαιρία συζητήστε με τα παιδιά σας για τον θυμό, τη ζήλια και τον ανταγωνισμό, τονίζοντας πως και τα τρία είναι φυσιολογικά ανθρώπινα συναισθήματα. Μην ξεχνάτε να επιβραβεύετε τις θετικές αντιδράσεις των παιδιών σας και κυρίως να τους εκφράζετε συχνά την αγάπη και την πίστη σας σε αυτά!

Ελπίδα Μ. Παναγιωτουνάκου

Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια

Ειδ. Αιγινήτειο Παν/κο νοσ.

Diploma in Dyslexia

Msc Έλεγχος του Στρες και Προαγωγή της Υγείας

Ιατρική Αθηνών

Τηλ.: 210 81 41 570, Κιν.: 697 40 12 477

Ανοίξεως – Σταμάτας 2, Άνοιξη

Web page: http://www.wix.com/elpidapan/panagiotounakou

ΑΘΕΡΑΠΕΥΤΑ ΕΡΓΑΣΙΟΜΑΝΗΣ ΝΑΙ ή ΟΧΙ;

 

Την έβδομη ημέρα, ακόμα και ο Θεός ξεκουράστηκε!

Ωστόσο, για τον εργασιομανή, η μέρα ξεκούρασης και ανάπαυλας μοιάζει να μην έρχεται ποτέ! Υπάρχει πάντα ένα ακόμα e-mail να διαβάσει, ένα ακόμα τηλεφώνημα που πρέπει να γίνει, ένα ακόμα Σαββατοκύριακο που θα το περάσει δουλεύοντας μακριά από την οικογένεια και τους φίλους του.

Συνήθως, ο εργασιομανής αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως απλά κάποιον που εργάζεται σκληρά. Άλλωστε, η κοινωνία μας ενθαρρύνει τέτοιου είδους συμπεριφορές. Ωστόσο, υπάρχουν διάφορα σημάδια που μπορούν να μας βοηθήσουν στο να ξεχωρίσουμε τον εργασιομανή από αυτόν που εργάζεται σκληρά.

1. Ο εργασιομανής όχι μόνο εργάζεται σκληρά, αλλά θέτει και ανέφικτα υψηλούς στόχους με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα αίσθημα του τύπου: «αυτό που κάνω δεν είναι ποτέ αρκετά καλό»
2. Η ανάγκη του εργασιομανούς να ικανοποιεί τους συναδέλφους και προϊσταμένους του, είναι τόσο μεγάλη, ώστε συχνά να αγνοεί τις αρνητικές επιπτώσεις των υπερβολικών ωρών εργασίας και άγχους στην υγεία του
3. Ο εργασιομανής νιώθει να αυτοπροσδιορίζεται μέσω των εργασιακών του επιδόσεων. Η ατομική του ταυτότητα και αξία εξαρτώνται σχεδόν εξ ολοκλήρου από την αποδοχή των συνεργατών του
4. Ο εργασιομανής δυσκολεύεται να προχωρήσει σε «ανάθεση εργασιών» καθότι έχει την τάση να ελέγχει τους πάντες και τα πάντα. «Εάν θέλω να γίνει καλά, θα πρέπει να το κάνω μόνος μου», αποτελεί μία συνηθισμένη πεποίθησή του
5. Η άσκηση ελέγχου στον χώρο εργασίας αποκτά και μια ακόμη διάσταση για τον εργασιομανή, καθώς με τον τρόπο αυτό προσπαθεί να διαχειριστεί τις αβεβαιότητες που έτσι κι αλλιώς προκύπτουν στην καθημερινή ζωή
6. Συχνά, η εργασία αποτελεί έναν τρόπο διαφυγής από την αντιμετώπιση των συναισθηματικών προβλημάτων και εναλλαγών της διάθεσης με τα οποία μπορεί να έρχεται αντιμέτωπος ο εργασιομανής
7. Όπως συμβαίνει και σε άλλες περιπτώσεις «εθισμού», ο εργασιομανής – όταν δεν είναι στη δουλειά – χάνει τις ισορροπίες του με αποτέλεσμα να επηρεάζονται αρνητικά τόσο τα συναισθήματα, όσο και οι σχέσεις του με τους άλλους
8. Ο εργασιομανής είναι πιθανόν να αρχίσει να ψεύδεται, τόσο στον εαυτό του, όσο και στους άλλους, σε σχέση με τις εργασιακές του συνήθειες. Επίσης, μπορεί να μην παραδέχεται προηγούμενες αποτυχίες του και αντίστοιχα να υπερβάλει σχετικά με εργασιακά του επιτεύγματα

Πώς, όμως, μπορώ να σταματήσω να είμαι εργασιομανής;

• Άλλαξε τις αξίες σου, έτσι ώστε η δουλειά να μην είναι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή σου
• Μείωσε τις εργασίες των οποίων τα οφέλη είναι σχετικά μικρά σε σύγκριση με τον χρόνο που επενδύεις για αυτές
• Περιόρισε το εύρος των εργασιών που αναλαμβάνεις και μην ξεχνάς να ξεκινάς κάτι, αφότου έχεις ολοκληρώσει κάτι άλλο
• Όρισε τουλάχιστον μία μέρα την εβδομάδα για ξεκούραση και χαλάρωση, μακριά από οτιδήποτε μπορεί να σχετίζεται με την εργασία σου
• Δείξε μεγαλύτερη ελαστικότητα σχετικά με τον χρόνο διεκπεραίωσης μιας εργασίας
• Προσπάθησε, να θέτεις ρεαλιστικούς στόχους και να μην αναζητάς συνεχώς την «τελειότητα» λειτουργώντας καταναγκαστικά και πιεστικά προς τον εαυτό σου
• Συνέχισε να είσαι αποτελεσματικός στη δουλειά σου, αλλά μην ξεχνάς πως τα όρια είναι απαραίτητα έτσι ώστε να μην μένουν στο περιθώριο οι υπόλοιπες πτυχές της ζωής σου (οικογένεια, σχέσεις, χόμπι)
• Οργάνωσε μια ρουτίνα με δραστηριότητες εκτός δουλειάς που θα εφαρμόζεις σε εβδομαδιαία βάση
• Εάν έχεις την τάση να ξυπνάς νωρίς το πρωί, διατήρησε την συνήθειά σου, αλλά προσπάθησε να αξιοποιήσεις τον χρόνο σου χαλαρώνοντας στο κρεβάτι ή πίνοντας ήρεμα τον καφέ σου, αντί να τακτοποιείς εκκρεμότητες της δουλειάς
• Αφουγκράσου τα μηνύματα που λαμβάνεις από τους δικούς σου ανθρώπους σχετικά με το εάν το παρακάνεις με την δουλειά ή όχι
• Παρατήρησε μια τυπική σου μέρα και αναρωτήσου: «Πραγματικά αυτή είναι η ζωή που έχω ονειρευτεί για μένα;»

Η εργασιομανία μπορεί να προκαλέσει δυσλειτουργία τόσο στις διαπροσωπικές σχέσεις, όσο και στην ψυχική ισορροπία του εργασιομανούς. Εάν νιώσεις πως έχεις αρχίσει να παγιδεύεσαι σε αυτή, μη διστάσεις να το συζητήσεις με έναν ειδικό.

 

 

Ελπίδα Μ. Παναγιωτουνάκου
Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια
Ειδ. Αιγινήτειο Παν/κο νοσ.
Diploma in Dyslexia
Msc Έλεγχος του Στρες και Προαγωγή της Υγείας
Ιατρική Αθηνών
Τηλ.: 210 81 41 570, Κιν.: 697 40 12 477
Ανοίξεως – Σταμάτας 2, Άνοιξη