Το βάδισμα αποτελεί μια μεγάλη κατάκτηση για τον άνθρωπο, καθώς έτσι αποκτά την ευκαιρία να έρθει σε ενεργή επαφή με το περιβάλλον του γνωρίζοντάς το καλύτερα και ουσιαστικότερα.
Συνήθως, το παιδί κάνει τα πρώτα του βήματα στην ηλικία των 11-12 μηνών. Εάν το παιδάκι σας αργήσει λίγο παραπάνω, αυτό δεν θα πρέπει απαραίτητα να σας ανησυχήσει, εκτός βέβαια εάν συντρέχουν και άλλοι λόγοι. Σε κάθε περίπτωση είναι σημαντικό για το γονιό να θυμάται πως το βάδισμα δεν είναι αποτέλεσμα άσκησης, αλλά ωρίμανσης του νευρικού συστήματος. Βοηθήστε το παιδί όταν το χρειάζεται, αλλά μην το πιέσετε να περπατήσει!
Όταν το παιδί θα αρχίσει να κινείται μόνο του θα θέλει να πιάσει το καθετί, να το δει, να το περιεργαστεί με την ησυχία του. Συχνά κάτι τέτοιο ανησυχεί τους γονείς, καθώς φοβούνται πως το νήπιο μπορεί να τραυματιστεί. Άλλοτε πάλι, οδηγεί σε εκνευρισμό, καθώς όλη τη μέρα υποχρεώνονται να τρέχουν πίσω από τον «μικρό, ακούραστο εξερευνητή».
Μερικές χρήσιμες συμβουλές:
• Κατανοήστε την ανάγκη του παιδιού σας να γνωρίσει τον κόσμο γύρω του, μέσω κυρίως της αφής, και διευκολύνετέ το.
• Αφήστε το να κινηθεί ελεύθερα στο χώρο, υπό τις κατάλληλες βέβαια προϋποθέσεις.
• Αλλάξτε τη διαρρύθμιση στο σπίτι σας για όσο διάστημα χρειάζεται. Βγάλτε τα κρυστάλλινα αντικείμενα και καλύψτε τις επικίνδυνες γωνίες από διάφορα μικροέπιπλα. Προσοχή! Αυτό δε σημαίνει πως το σπίτι θα πρέπει να μείνει άδειο. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό για το παιδί να μπορεί να έρχεται σε επαφή με αντικείμενα ώστε να παίρνει τα κατάλληλα ερεθίσματα για τη γνωστική του ανάπτυξη!
• Στρώστε μια μοκέτα ακόμα και κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, γιατί το παιδί πέφτει και σηκώνεται συνεχώς. Έτσι, θα μειώσετε την αγωνία σας μη χτυπήσει.
• Φροντίστε να έρθει σε επαφή με αντικείμενα που δεν φτάνει από μόνο του, φέρνοντάς τα εσείς κοντά του και εξηγώντας του τη χρηστική τους αξία.
Το παιδί για να μάθει χρειάζεται χρόνο. Όταν αφεθεί ελεύθερο να εξερευνήσει, ενώ παράλληλα ο γονιός θα είναι διαθέσιμος να απαντήσει στις απορίες του, τότε μέσα σε σχετικά μικρό διάστημα θα σταματήσει η περιέργειά του. Προετοιμάστε κατάλληλα το έδαφος και τότε ούτε τα πράγματα μέσα στο σπίτι θα σπάσουνε, ούτε το παιδί θα νιώθει ότι συνεχώς εμποδίζεται και καταπιέζεται. Θυμηθείτε πως το παιδί χρειάζεται ενθάρρυνση στην πρώτη του προσπάθεια να ανακαλύψει τον κόσμο και όχι συνεχείς απαγορεύσεις!
Ελπίδα Μ. Παναγιωτουνάκου
Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια
Ειδ. Αιγινήτειο Παν/κο νοσ.
Diploma in Dyslexia
Msc Έλεγχος του Στρες και Προαγωγή της Υγείας
Ιατρική Αθηνών
Τηλ.: 210 81 41 570, Κιν.: 697 40 12 477
Ανοίξεως – Σταμάτας 2, Άνοιξη
Web page: http://www.wix.com/elpidapan/panagiotounakou
Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010
Τετάρτη 6 Οκτωβρίου 2010
Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ: ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΡΟΚΛΗΣΗ
Μερικά παιδιά αισθάνονται έντονο άγχος και φόβο όταν πηγαίνουν για πρώτη φορά σχολείο ή αρχίζει η νέα σχολική χρονιά μετά από τις καλοκαιρινές διακοπές.
Οι γονείς, μέσα στα πλαίσια του ρόλου τους, οφείλουν να βοηθήσουν το παιδί ώστε να ξεπεράσει τα άγχη και τις φοβίες του σχετικά με το σχολείο, προκειμένου να προσαρμοστεί και να αποδώσει καλύτερα. Όταν, μάλιστα, το παιδί έχει αναπτύξει δεξιότητες που είναι χρήσιμες και απαραίτητες κατά τη μαθησιακή διαδικασία, οι πιθανότητες να παρουσιαστούν προβλήματα στο σχολείο ελαχιστοποιούνται.
Σίγουρα η μεγαλύτερη ανησυχία σημειώνεται στους γονείς των οποίων το παιδί θα πάει για πρώτη φορά στην Α΄ Δημοτικού. Ωστόσο, δεν θα πρέπει να παραγνωρίζεται και το πόσο δύσκολη καθίσταται συχνά η μετάβαση από την ΣΤ΄ Δημοτικού στην Α΄ Γυμνασίου. Η κατάσταση δυσχεραίνεται ειδικά όταν απαιτείται η αλλαγή σχολείου και κατ’ επέκταση η απομάκρυνση από τους παλιούς και γνώριμους φίλους και συμμαθητές. Το παιδί, λοιπόν, έρχεται αντιμέτωπο με μια σειρά αλλαγών, οι οποίες σε συνδυασμό με τις σωματικές μεταβολές κι την προσπάθεια εύρεσης της προσωπικής του ταυτότητας, καθώς η περίοδος αυτή συμπίπτει με την έναρξη της εφηβείας, είναι δυνατόν να διαταράξουν τις ισορροπίες του και να προκαλέσουν σύγχυση.
Πιο συγκεκριμένα, ο νεαρός έφηβος έρχεται αντιμέτωπος με το ότι:
•Ενώ είχε καταφέρει να κατακτήσει το ρόλο του «μεγάλου» ως «εκτάκι», που κατευθύνει τα μικρότερα παιδιά, τώρα ξαναγίνεται ο «μικρότερος» του σχολείου, τον οποίο συχνά κοροϊδεύουν και δεν υπολογίζουν
•Εισέρχεται εκ νέου σε ένα άγνωστο περιβάλλον, όπου δεν τον γνωρίζουν οι καθηγητές του και συχνά ούτε και οι συμμαθητές του
•Συχνά είναι δύσκολο να κερδίσει την προσοχή των καθηγητών του, καθώς αυτοί εναλλάσσονται διαρκώς και οι διδακτικές ώρες μαζί τους είναι περιορισμένες
•Πλέον απαιτείται διαφορετικός τρόπος σκέψης, συμπεριφοράς στην τάξη και μελέτης
•Οι ανταγωνισμοί εντείνονται λόγω της ηλικίας των παιδιών
•Η αντιδραστικότητα σε ζητήματα πειθαρχίας αυξάνει, λόγω της τάσης για αυτονομία που χαρακτηρίζει τη συγκεκριμένη ηλικία, με αποτέλεσμα τις συχνές εντάσεις με τους καθηγητές
Η συμπεριφορά του γονέα κρίνεται για άλλη μια φορά καθοριστική:
•Είναι σημαντικό να ενθαρρύνετε και να ενδυναμώνετε το παιδί σας, ώστε να αντιμετωπίζει τις νέες καταστάσεις ως πρόκληση και όχι ως δυσεπίλυτο πρόβλημα
•Σε κάθε περίπτωση μην ξεχνάτε να τονίζετε τη θετική όψη της μετάβασής του στη νέα αυτή εκπαιδευτική βαθμίδα
•Ενημερώστε το παιδί σας για τη ζωή στο γυμνάσιο, αλλά προσέξτε να μην το τρομοκρατήσετε εν όψει των νέων του υποχρεώσεων
•Δώστε ιδιαίτερη προσοχή στα πιο μικροκαμωμένα παιδιά, καθώς για αυτά η προσαρμογή συνήθως είναι δυσκολότερη, λόγω της ανομοιογένειας συγκριτικά με τους συμμαθητές τους, ενώ συχνά χαρακτηρίζονται και από χαμηλή αυτοπεποίθηση
•Ενισχύστε την επικοινωνία του παιδιού σας με αγαπημένους φίλους και συμμαθητές, ώστε να νιώθει ότι ανήκει σε μια ομάδα όπου είναι αποδεκτό
•Προσπαθήστε η αλλαγή αυτή στην εκπαιδευτική βαθμίδα να μην συνοδεύεται από επιπρόσθετες αλλαγές στα πλαίσια της οικογένειας
Το θετικό είναι πως τα περισσότερα παιδιά προσαρμόζονται αποτελεσματικά τόσο στο γυμνάσιο, όσο και στο σχολείο γενικότερα, μετά από τους πρώτους δυο – τρεις μήνες. Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση είναι ιδιαίτερα βοηθητικό για το παιδί όταν ενθαρρύνεται να μιλήσει ανοιχτά για τους φόβους και τα άγχη του και όταν ξέρει πως οι γονείς του είναι δίπλα του προκειμένου να το βοηθήσουν να ξεπεράσει την όποια δύσκολη κατάσταση.
Ελπίδα Μ. Παναγιωτουνάκου
Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια
Ειδ. Αιγινήτειο Παν/κο νοσ.
Diploma in Dyslexia
Msc Έλεγχος του Στρες και Προαγωγή της Υγείας
Ιατρική Αθηνών
Τηλ.: 210 81 41 570, Κιν.: 697 40 12 477
Ανοίξεως – Σταμάτας 2, Άνοιξη
Web page: http://www.wix.com/elpidapan/panagiotounakou
Οι γονείς, μέσα στα πλαίσια του ρόλου τους, οφείλουν να βοηθήσουν το παιδί ώστε να ξεπεράσει τα άγχη και τις φοβίες του σχετικά με το σχολείο, προκειμένου να προσαρμοστεί και να αποδώσει καλύτερα. Όταν, μάλιστα, το παιδί έχει αναπτύξει δεξιότητες που είναι χρήσιμες και απαραίτητες κατά τη μαθησιακή διαδικασία, οι πιθανότητες να παρουσιαστούν προβλήματα στο σχολείο ελαχιστοποιούνται.
Σίγουρα η μεγαλύτερη ανησυχία σημειώνεται στους γονείς των οποίων το παιδί θα πάει για πρώτη φορά στην Α΄ Δημοτικού. Ωστόσο, δεν θα πρέπει να παραγνωρίζεται και το πόσο δύσκολη καθίσταται συχνά η μετάβαση από την ΣΤ΄ Δημοτικού στην Α΄ Γυμνασίου. Η κατάσταση δυσχεραίνεται ειδικά όταν απαιτείται η αλλαγή σχολείου και κατ’ επέκταση η απομάκρυνση από τους παλιούς και γνώριμους φίλους και συμμαθητές. Το παιδί, λοιπόν, έρχεται αντιμέτωπο με μια σειρά αλλαγών, οι οποίες σε συνδυασμό με τις σωματικές μεταβολές κι την προσπάθεια εύρεσης της προσωπικής του ταυτότητας, καθώς η περίοδος αυτή συμπίπτει με την έναρξη της εφηβείας, είναι δυνατόν να διαταράξουν τις ισορροπίες του και να προκαλέσουν σύγχυση.
Πιο συγκεκριμένα, ο νεαρός έφηβος έρχεται αντιμέτωπος με το ότι:
•Ενώ είχε καταφέρει να κατακτήσει το ρόλο του «μεγάλου» ως «εκτάκι», που κατευθύνει τα μικρότερα παιδιά, τώρα ξαναγίνεται ο «μικρότερος» του σχολείου, τον οποίο συχνά κοροϊδεύουν και δεν υπολογίζουν
•Εισέρχεται εκ νέου σε ένα άγνωστο περιβάλλον, όπου δεν τον γνωρίζουν οι καθηγητές του και συχνά ούτε και οι συμμαθητές του
•Συχνά είναι δύσκολο να κερδίσει την προσοχή των καθηγητών του, καθώς αυτοί εναλλάσσονται διαρκώς και οι διδακτικές ώρες μαζί τους είναι περιορισμένες
•Πλέον απαιτείται διαφορετικός τρόπος σκέψης, συμπεριφοράς στην τάξη και μελέτης
•Οι ανταγωνισμοί εντείνονται λόγω της ηλικίας των παιδιών
•Η αντιδραστικότητα σε ζητήματα πειθαρχίας αυξάνει, λόγω της τάσης για αυτονομία που χαρακτηρίζει τη συγκεκριμένη ηλικία, με αποτέλεσμα τις συχνές εντάσεις με τους καθηγητές
Η συμπεριφορά του γονέα κρίνεται για άλλη μια φορά καθοριστική:
•Είναι σημαντικό να ενθαρρύνετε και να ενδυναμώνετε το παιδί σας, ώστε να αντιμετωπίζει τις νέες καταστάσεις ως πρόκληση και όχι ως δυσεπίλυτο πρόβλημα
•Σε κάθε περίπτωση μην ξεχνάτε να τονίζετε τη θετική όψη της μετάβασής του στη νέα αυτή εκπαιδευτική βαθμίδα
•Ενημερώστε το παιδί σας για τη ζωή στο γυμνάσιο, αλλά προσέξτε να μην το τρομοκρατήσετε εν όψει των νέων του υποχρεώσεων
•Δώστε ιδιαίτερη προσοχή στα πιο μικροκαμωμένα παιδιά, καθώς για αυτά η προσαρμογή συνήθως είναι δυσκολότερη, λόγω της ανομοιογένειας συγκριτικά με τους συμμαθητές τους, ενώ συχνά χαρακτηρίζονται και από χαμηλή αυτοπεποίθηση
•Ενισχύστε την επικοινωνία του παιδιού σας με αγαπημένους φίλους και συμμαθητές, ώστε να νιώθει ότι ανήκει σε μια ομάδα όπου είναι αποδεκτό
•Προσπαθήστε η αλλαγή αυτή στην εκπαιδευτική βαθμίδα να μην συνοδεύεται από επιπρόσθετες αλλαγές στα πλαίσια της οικογένειας
Το θετικό είναι πως τα περισσότερα παιδιά προσαρμόζονται αποτελεσματικά τόσο στο γυμνάσιο, όσο και στο σχολείο γενικότερα, μετά από τους πρώτους δυο – τρεις μήνες. Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση είναι ιδιαίτερα βοηθητικό για το παιδί όταν ενθαρρύνεται να μιλήσει ανοιχτά για τους φόβους και τα άγχη του και όταν ξέρει πως οι γονείς του είναι δίπλα του προκειμένου να το βοηθήσουν να ξεπεράσει την όποια δύσκολη κατάσταση.
Ελπίδα Μ. Παναγιωτουνάκου
Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια
Ειδ. Αιγινήτειο Παν/κο νοσ.
Diploma in Dyslexia
Msc Έλεγχος του Στρες και Προαγωγή της Υγείας
Ιατρική Αθηνών
Τηλ.: 210 81 41 570, Κιν.: 697 40 12 477
Ανοίξεως – Σταμάτας 2, Άνοιξη
Web page: http://www.wix.com/elpidapan/panagiotounakou
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)